ساپورت گذاری در مدل های طلا و جواهر

 یکی از نکات مهم برای مدلسازی با دستگاه های پرینتر سه بعدی ، ساپورت گذاری است . عمل ساپورت گذاری یکی از خدماتی است که برای پرینت مدل با برخی از پرینترهای سه بعدی به آن نیاز داریم. برخی نرم افزارهای پرینترهای سه بعدی می توانند ساپورت گذاری را به صورت خودکار انجام دهند و اپراتور نیاز به مهارت خاصی برای این کار ندارد. اما تعداد زیادی از این دستگاه ها نیاز به ساپورت گذاری مدل به صورت تخصصی دارند. برای معرفی کامل تر این بخش به توضیح مختصری در رابطه با نحوه عملکرد پرینترهای سه بعدی می پردازیم.

معرفی

اولین نمونه پرینترهای سه بعدی در دهه ی 80 میلادی ظهور کردند در سال 1984 میلادی کمپانی “3D Systems” عملیاتی تحت عنوان “Stereolithography” ابداع کرد که در آن لایه های فتوپلیمری “Photo Polymers” توسط لیزرهای “UV” ثبت می شدند. امروزه دستگاه های پرینت سه بعدی در صنایع گوناگون کاربرد پیدا کرده اند. دستگاه های پرینت سه بعدی مدل های ساخته شده در نرم افزارهای سه بعدی را به صورت مدل های Prototype پیش تولید و یا نمونه سازی اولیه می کنند.

گاهی اوقات مدل پروتوتایپ از نظر ابعادی کوچک بوده و برای تولید آن نیاز به دقت بالایی است؛ به عنوان مثال صنایع طلا و جواهرات. در این شرایط استفاده از پرینتر های سه بعدی با تکنولوژی DLP و SLR و ماده اولیه رزین (Resin) توصیه می شود. این پرینترها دقت لایه ای نزدیک 25 میکرون دارند. شیوه ی عمل این دستگاه های پرینت به این صورت است که Plate یا سینی کار دستگاه پرینتر به صورت عمودی وارد یک تشت رزین می شود و همزمان به وسیله تابش لیزر یک لایه از مدل رایانه ای، با ضخامت میکرونی بر اثر تابش نور لیزر جامد شده و به Plate اتصال پیدا می کند. این عمل بارها و بارها تکرار می شود تا با قرارگیری هر لایه روی لایه قبلی، قطعه کامل گردد.

کاربردهای ساپورت در مدل سه بعدی رایانه ای به صورت زیر است:

1-   اتصال شیب منفی در قطعه به Plate دستگاه

نکته ی قابل تامل چگونگی اتصال قطعه به Plate است؛ زیرا در صورتی که لایه ی جامد ایجاد شده بر اثر نور لیزر به لایه ی زیرین و در نهایت Plate اتصال نداشته باشد قطعه تشکیل نشده و در اصطلاح می ریزد.

2-   ایجاد راهگاه ریخته گری برای مدل

در صنعت طلا و جواهر مدل های پرینت شده با دستگاه برای تزریق استفاده می شوند و بایستی جریان مذاب به  مدل راه یافته و در مدل های حجیم و گسترده از طریق ساپورت ها به همه ی قسمت های مدل هدایت شود.

3-   کمک به استحکام مدل

در مواقعی که قسمت های بالای مدل سنگین و حجیم است می توان از طریق ساپورت گذاری از لرزش مدل جلوگیری کرده و اتصال آن را به سینی کار استحکام بخشید.به این ترتیب طراحان برای اتصال قطعه به سینی کار از قطعات راهنما و غالبا با فرم های مخروطی استفاده می کنند. بیشتر این قطعات پس از خشک شدن قطعه رزین از آن جدا می شود.

دقت داشته باشید، قطر زیاد ساپورت ، ممكن است موجب شکستن کار و ساپورت شود. در اکثر مواقع، ساپورت از قطر یک میلیمتر بیشتر نشود. در موارد لزوم از تعداد بیشتر استفاده گردد نه ضخامت بیشتر. موضوع دیگر در ساپورت گذاری، استفاده از مخروط به جای استوانه است. بهتر است محل اتصال ساپورت به پلیت 1 میلیمتر و محل اتصال به مدل 0.5 میلیمتر باشد. این موضوع در كارهای تخت و پلاك اهمیت بیشتری دارد.